Dünyanın gözleri önünde bir halk yok ediliyor. 735 gündür, ama aslında 70 yıldır süren bir zulüm. Filistin halkı, özellikle Gazze'deki kardeşlerimiz, Siyonist İsrail rejiminin sistematik ve kasıtlı soykırımına maruz kalıyor. Bu yalnızca bombalarla yapılan bir saldırı değil. Aynı zamanda açlıkla, susuzlukla, ilaçsızlıkla, elektrik kesintileriyle, insanları göçe zorlayarak yürütülen bir yok etme planı.
Son 2 yılda, 77 bin can ya toprağın altında ya da hâlâ kayıp. 20 bini çocuk, 12 bini kadın. Sayılar, sadece rakam değil. Her biri bir hikâye, bir umut, bir hayat. 170 bine yakın yaralı, 6.700 tutsak, 288 bin evsiz kalan aile… İsrail, sadece insanları değil, bir milletin hafızasını, geçmişini, kültürünü, eğitimini, geleceğini hedef aldı. 835 cami, 3 kilise, 60 mezarlık bombalandı. 38 hastane, 96 sağlık merkezi hizmet dışı bırakıldı. Bu, apaçık bir soykırımdır.
Siyonist ideolojinin temelini oluşturan bu saldırganlık, sadece askeri bir operasyon değil, topyekûn bir etnik temizlik ve işgal planıdır. 200 bin tondan fazla bomba kullanmak, 300 bine yakın evi yerle bir etmek, altyapının %90’ını yok etmek başka nasıl açıklanabilir? Hangi savaş hukukunda, hangi insanlık değerinde yeri var bunun?
Ama mesele burada bitmiyor. Asıl yaralayıcı olan, ümmetin bu sessizliği. Herkes izliyor. Bazıları kınamakla yetiniyor, bazıları susarak onaylıyor. Bir zamanlar "tek bir cana zarar gelse tüm ümmetin yüreği sızlar" diyenlerin çoğu bugün vicdanını rafa kaldırmış durumda. Oysa Gazze’de bir millet yok ediliyor. Ve bu sessizlik, bu suskunluk, bu vurdumduymazlık; saldırganlara cesaret, mazlumlara ihanettir.
Ancak tüm bu vahşetin, tüm bu insanlık dışı saldırıların ortasında sönmeyen bir umut var: Direniş.
Soykırımın taraftarları başaramadı. Başaramayacaklar. Çünkü Hamas'la sembolleşen, ama aslında bir halkın yüreğinden doğan direniş ruhu hâlâ dimdik ayakta. İsrail’in "bitiş" olarak sunduğu her saldırı, Gazze halkı için yeni bir başlangıca dönüştü.
Evet, çocuklar ölüyor, kadınlar hayatını kaybediyor, evler yıkılıyor... Ama teslim olmuyorlar. Onurlarını, topraklarını, haklarını koruyorlar. Ve belki de bu yüzden İsrail kazanamıyor. Çünkü bir halkın iradesini, hiçbir bomba susturamaz.
Bu direniş sadece Filistin’in değil, ümmetin de sınavıdır. Bu sınavda kim kimin yanında belli oluyor. Ve tarihin bir gün, bu soykırımın destekçilerini de, sessiz kalanları da, direnişe omuz verenleri de yazacağı kesin.
Bugün Gazze yanıyor. Ama ateş sadece orayı değil, insanlığın vicdanını da yakıyor. Bu yangını görüp susanlar, yarın kendi kapılarında aynı ateşi gördüklerinde, kimseden merhamet beklemesin.
Gazze yalnız değil. Ve hiçbir zaman da olmayacak. Çünkü hak, her zaman zulmün karşısında galip gelir. Çünkü "Kudüs düşerse Mekke sallanır" diyenler unutmadı. Belki sessizler, ama unutmadılar.
Ve şunu da biliyoruz:
Soykırımın taraftarları başaramadı. Çünkü Hamas değil, Gazze kazandı. Çünkü iman, zulmün karşısında eğilmedi.
?77 bin can toprağa düştü
?200 bin ton bomba
?%90 altyapı yok oldu
?Çocuklar, kadınlar, yaşlılar hedefte
Gazze'de 2 yıldır soykırım var, dünya susuyor.
Ama unutmayın: Siyonist rejim başaramadı, Gazze başardı.
#Gazze #Filistin #Soykırım