Bir zamanlar her mahallenin olmazsa olmazıydı terziler... İğne, iplik ve makas sesleri sokak aralarında yankılanır, her evin bir terzisi olurdu. Ancak günümüzde bu manzaralar yok denecek kadar azaldı. Artık bir ilçede 5-6 terzi zor bulunur hale geldi.
Hazır giyimin yaygınlaşması, el emeğiyle yapılan terziliği neredeyse unutturdu. Suruç’ta yıllardır mesleğini sürdüren usta bir terzi, bu sessiz dönüşümün tanığı. “Eskiden bayram öncesi dükkanın önünde kuyruk olurdu. Şimdi ise gençler paça bile diktirmeye gelmiyor,” diyen terzi, mesleğin yok oluşuna içi sızlayarak şahitlik ediyor.
Terzilik, sadece bir meslek değil; aynı zamanda sabrın, emeğin ve zarafetin bir yansımasıydı. Şimdi ise teknoloji ve hızlı tüketimin gölgesinde kaybolmaya yüz tutmuş bir zanaat…
